တခါတံုးက အလြန္ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာျပည့္စံုစြာ ေနေနရေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိတဲ့ ဘုရင္တပါးရွိတယ္။
တေန႔ေတာ့ သူဟာ သူ႕နန္းေတာ္အတြင္း လွည့္လည္ၾကည့္ရႈေနတံုး သီခ်င္းေလးတေအးေအးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕အမႈထမ္း တစ္ေယာက္ကို သြားေတြ႕ေတာ့ အဲ့ဒီျမင္ကြင္းက သူ႕ကို အလြန္စိတ္ဝင္စားေစတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ သူလဲ အဲ့ဒီသူအနားကို သြားၿပီး “ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ေတာင္မ်ား စိတ္ေအးလက္ေအး ေပ်ာ္ရႊင္ေနႏုိင္သလဲ” လို႔ ေမးသတဲ့ ။
အဲ့ဒီေတာ့ အမႈထမ္းက “အရွင္ .. ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးက သခင့္အမႈထမ္းပါ။ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားလူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုအတြက္ အမ်ားႀကီးမလိုပါဘူး။ အမိုးအကာလံုျခံဳတဲ့ေနရာေလးတစ္ခုနဲ႔ အစာအိမ္ကို ျဖည့္တင္းေပမဲ့ လံုေလာက္တဲ့ အစားအစာေတြရွိေနရင္ ျပည့္စံုပါတယ္” တဲ့ ။
ဘုရင္ဟာ အမႈထမ္းရဲ႕စကားကို အေက်နပ္ႀကီးမဟုတ္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕အတုိင္ပင္ခံအမတ္ကို အဲ့ဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အမတ္ႀကီးက “အရွင္မင္းႀကီး ..ခုန အမႈထမ္းဟာ ကိုးဆယ္ကိုးအသင္းဝင္ (99 Club) တစ္ေယာက္ မျဖစ္ေသးလို႔ပါ” တဲ့ ။
အမတ္ႀကီးရဲ႕ ကိုးဆယ္ကိုးအသင္းဝင္ ဆုိတဲ့စကားကို ၾကားေတာ့ ဘုရင္က အလြန္အံ့အားသင့္သြားၿပီး ဆက္လက္ေမးျမန္းတယ္။
“အရွင္မင္းႀကီး ..ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ေရႊဒဂၤါးျပား ကိုးဆယ္ကိုးျပားကို ထုတ္ပိုးၿပီး အမႈထမ္းရဲ႕ အိမ္ေရွ႕တံခါးဝမွာ သြားထားၿပီးရင္ အရွင္မင္းႀကီး
သိလာပါလိမ့္မယ္” လို႔ အမတ္ႀကီးက ေလွ်ာက္ထားတယ္ ။
ေနာက္တေန႔ေရာက္လို႔ သူ႕အိမ္ေရွ႕က ေရႊဒဂၤါးျပားထုပ္ကိုလဲေတြ႕ေရာ အမႈထမ္းက ဝမ္းသာအားရနဲ႔ အိမ္ထဲကိုယူသြားၿပီး ဒဂၤါးျပားေတြကုိ စေရတြက္ေတာ့တာပဲ ။ ကိုးဆယ္ကိုးျပားပဲရွိတဲ့ ဒဂၤါးျပားေတြကို သူ ေရတြက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ “မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဘယ္သူမွ ကိုးဆယ့္ကိုးခုေတာ့ မထားေလာက္ပါဘူ။ ေနာက္ ဒဂၤါးတစ္ျပား ရွိကိုရွိရဦးမယ္” ဆုိၿပီး သူဟာ ေနရာအနွံ႕ရွာေတာ့တာပဲ ။ ေနာက္ဆံုး ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ၿပီး ေမာႀကီးပန္းႀကီးနဲ႔ အိမ္က လူေတြကိုပါ ဆူပူမာန္မဲ ရွာခုိင္းတယ္။
မေတြ႕ေတာ့တဲ့အဆံုးမွာ သူက အဲ့ဒီဒဂၤါးတစ္ျပားကို သူ႕လုပ္အားနဲ႔ မရရေအာင္ ျဖစ္ေစရမယ္ဆိုၿပီး ခါတုိင္းထက္ ႏွစ္ဆပိုလုပ္၊ အိမ္က လူေတြကိုလဲ အရင္လိုေကာင္းေကာင္းစကားမေျပာ၊ အလုပ္ထဲမွာလဲ စိတ္ေအးလက္ေအးမရွိနဲ႔ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတယ္။
အဲ့ဒါကို ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ ဘုရင္ႀကီးက သူ႕ရဲ႕အသြင္ေျပာင္းမႈကို အံ့ၾသတႀကီးျဖစ္ၿပီး အမတ္ႀကီးကို ေမးျပန္တယ္ ။
အဲ့ဒီေတာ့မွ အမတ္ႀကီးက “အရွင္မင္းႀကီး .. အမႈထမ္းဟာ အခုေတာ့ ကိုးဆယ္ကိုးအသင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားပါၿပီ”.. ေနာက္ .. သူကဆက္ၿပီး ရွင္းျပတယ္ ။
ဘာလို႔ ကိုးဆယ္ကိုး အသင္းဝင္ လို႔ ေခၚဆုိရသလဲဆိုေတာ့ “တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕ဘဝဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနႏုိင္ဖို႔ရာ လံုေလာက္ျပည့္စံုတဲ့ အေနအထားတစ္ခုရွိေနေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေသးပဲ က်န္တဲ့ အပိုတစ္ခုေနာက္ အသဲအသန္လိုက္ရင္း ပင္ပန္းဆင္းရဲေနရတဲ့သူ ေတြကို ဆုိလိုတာပါ” တဲ့။
ဘဝမွာ ကုိယ္ပိုင္ဆုိင္သေလာက္နဲ႔ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနႏုိင္ပါတယ္ ။ ႀကီးႀကီးမားမားပိုင္ဆုိင္မႈေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရလာတာနဲ႕အမွ် ေပးဆပ္မႈေတြ ပိုမ်ားျပားလာသလို ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကိုေတာင္ ထိခုိက္နစ္နာေစတဲ့အေနအထားမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ခုကို မိမိရယူလိုက္တုိင္းမွာ ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့အရာတစ္ခု ရွိေနတယ္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ပါနဲ႔ ။ —
တေန႔ေတာ့ သူဟာ သူ႕နန္းေတာ္အတြင္း လွည့္လည္ၾကည့္ရႈေနတံုး သီခ်င္းေလးတေအးေအးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕အမႈထမ္း တစ္ေယာက္ကို သြားေတြ႕ေတာ့ အဲ့ဒီျမင္ကြင္းက သူ႕ကို အလြန္စိတ္ဝင္စားေစတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ သူလဲ အဲ့ဒီသူအနားကို သြားၿပီး “ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ေတာင္မ်ား စိတ္ေအးလက္ေအး ေပ်ာ္ရႊင္ေနႏုိင္သလဲ” လို႔ ေမးသတဲ့ ။
အဲ့ဒီေတာ့ အမႈထမ္းက “အရွင္ .. ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးက သခင့္အမႈထမ္းပါ။ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားလူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုအတြက္ အမ်ားႀကီးမလိုပါဘူး။ အမိုးအကာလံုျခံဳတဲ့ေနရာေလးတစ္ခုနဲ႔ အစာအိမ္ကို ျဖည့္တင္းေပမဲ့ လံုေလာက္တဲ့ အစားအစာေတြရွိေနရင္ ျပည့္စံုပါတယ္” တဲ့ ။
ဘုရင္ဟာ အမႈထမ္းရဲ႕စကားကို အေက်နပ္ႀကီးမဟုတ္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕အတုိင္ပင္ခံအမတ္ကို အဲ့ဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အမတ္ႀကီးက “အရွင္မင္းႀကီး ..ခုန အမႈထမ္းဟာ ကိုးဆယ္ကိုးအသင္းဝင္ (99 Club) တစ္ေယာက္ မျဖစ္ေသးလို႔ပါ” တဲ့ ။
အမတ္ႀကီးရဲ႕ ကိုးဆယ္ကိုးအသင္းဝင္ ဆုိတဲ့စကားကို ၾကားေတာ့ ဘုရင္က အလြန္အံ့အားသင့္သြားၿပီး ဆက္လက္ေမးျမန္းတယ္။
“အရွင္မင္းႀကီး ..ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ေရႊဒဂၤါးျပား ကိုးဆယ္ကိုးျပားကို ထုတ္ပိုးၿပီး အမႈထမ္းရဲ႕ အိမ္ေရွ႕တံခါးဝမွာ သြားထားၿပီးရင္ အရွင္မင္းႀကီး
သိလာပါလိမ့္မယ္” လို႔ အမတ္ႀကီးက ေလွ်ာက္ထားတယ္ ။
ေနာက္တေန႔ေရာက္လို႔ သူ႕အိမ္ေရွ႕က ေရႊဒဂၤါးျပားထုပ္ကိုလဲေတြ႕ေရာ အမႈထမ္းက ဝမ္းသာအားရနဲ႔ အိမ္ထဲကိုယူသြားၿပီး ဒဂၤါးျပားေတြကုိ စေရတြက္ေတာ့တာပဲ ။ ကိုးဆယ္ကိုးျပားပဲရွိတဲ့ ဒဂၤါးျပားေတြကို သူ ေရတြက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ “မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဘယ္သူမွ ကိုးဆယ့္ကိုးခုေတာ့ မထားေလာက္ပါဘူ။ ေနာက္ ဒဂၤါးတစ္ျပား ရွိကိုရွိရဦးမယ္” ဆုိၿပီး သူဟာ ေနရာအနွံ႕ရွာေတာ့တာပဲ ။ ေနာက္ဆံုး ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ၿပီး ေမာႀကီးပန္းႀကီးနဲ႔ အိမ္က လူေတြကိုပါ ဆူပူမာန္မဲ ရွာခုိင္းတယ္။
မေတြ႕ေတာ့တဲ့အဆံုးမွာ သူက အဲ့ဒီဒဂၤါးတစ္ျပားကို သူ႕လုပ္အားနဲ႔ မရရေအာင္ ျဖစ္ေစရမယ္ဆိုၿပီး ခါတုိင္းထက္ ႏွစ္ဆပိုလုပ္၊ အိမ္က လူေတြကိုလဲ အရင္လိုေကာင္းေကာင္းစကားမေျပာ၊ အလုပ္ထဲမွာလဲ စိတ္ေအးလက္ေအးမရွိနဲ႔ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတယ္။
အဲ့ဒါကို ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ ဘုရင္ႀကီးက သူ႕ရဲ႕အသြင္ေျပာင္းမႈကို အံ့ၾသတႀကီးျဖစ္ၿပီး အမတ္ႀကီးကို ေမးျပန္တယ္ ။
အဲ့ဒီေတာ့မွ အမတ္ႀကီးက “အရွင္မင္းႀကီး .. အမႈထမ္းဟာ အခုေတာ့ ကိုးဆယ္ကိုးအသင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားပါၿပီ”.. ေနာက္ .. သူကဆက္ၿပီး ရွင္းျပတယ္ ။
ဘာလို႔ ကိုးဆယ္ကိုး အသင္းဝင္ လို႔ ေခၚဆုိရသလဲဆိုေတာ့ “တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕ဘဝဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနႏုိင္ဖို႔ရာ လံုေလာက္ျပည့္စံုတဲ့ အေနအထားတစ္ခုရွိေနေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေသးပဲ က်န္တဲ့ အပိုတစ္ခုေနာက္ အသဲအသန္လိုက္ရင္း ပင္ပန္းဆင္းရဲေနရတဲ့သူ ေတြကို ဆုိလိုတာပါ” တဲ့။
ဘဝမွာ ကုိယ္ပိုင္ဆုိင္သေလာက္နဲ႔ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနႏုိင္ပါတယ္ ။ ႀကီးႀကီးမားမားပိုင္ဆုိင္မႈေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရလာတာနဲ႕အမွ် ေပးဆပ္မႈေတြ ပိုမ်ားျပားလာသလို ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကိုေတာင္ ထိခုိက္နစ္နာေစတဲ့အေနအထားမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ခုကို မိမိရယူလိုက္တုိင္းမွာ ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့အရာတစ္ခု ရွိေနတယ္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ပါနဲ႔ ။ —
No comments:
Post a Comment
Hi Welcome